.
Bir televizyon haber sunucusu “kişisel gelir vergisinin deflasyonu” hakkında konuşuyor. Radyoda, baş harflerinin ne anlama geldiğini açıklamadan yasal bir kısaltma olan “LOTPUP” kullanıyorlar. Kağıt gazetede “bakteri ve arkelerin CRISPR sistemlerinden” bahsediyorlar. Hepimiz deflasyonun ne olduğunu biliyor muyuz, hepimiz idari, siyasi ve adli kısaltmalarla mı uğraşıyoruz ve hepimiz CRISPR dizilerinin ne olduğunu anlıyor muyuz? Cevap açık.
Bu tür sorular, ancak covid-19 bağlamında sağlık alanına uygulanan, son çalışmamızda araştırmak istediğimiz şeydi. Sonuçlar bizi şaşırttı.
Geleceğin gazetecileri kaybolduğunda
Döngüyü daha da kıvırmak istedik: geleceğin iletişim profesyonellerinin, toplumu bilgilendirme sorumluluğuna sahip olacakların, medyanın söylediklerini gerçekten anlayıp anlamadıklarını öğrenmeye çalışıyoruz.
Çünkü, tarihimizin en eğitimli nesli olan, iletişim alanında yüksek bir eğitime dalmış ve teoride güncel olaylardan haberdar olması gereken günümüzün üniversite öğrencileri, mesajın bazı kısımlarını “kaybederse”, ortalama okuyucuya ne olur? Bilgiler kime yöneliktir?
Coronavirüs, SARS-CoV-2, biyogüvenlik, seroprevalans, parestezi, EPI, pandemik, endemik, de-eskalasyon, swab, PCR, antijenler, dispne, nazobukkal, morbidite, triyaj, dirençlilik. Bunlar, son üç yıldır medyada her gün bize saldıran kelimelerden bazıları. Ama onları gerçekten anlıyor muyuz?
Her şeyden önce netlik
Gazeteciliğin birçok düsturundan biri, dilin belirsiz olmaması ve sözel vurgunun okuduğunu anlama ile olan bağlantıyı kesmemesi gerektiğidir. Kaynakların doğruluğu, ilgi, derinlik, bağlam, odak ve bakış açısı açıklıkla çelişmemelidir.
Medyanın dili, her zaman kültürel olarak heterojen bir halkı göz önünde bulundurarak, doğruluk, özlülük ve netlik ile işaretlenmiştir.
Bir haber olayını açıklamak basit terimlere düşmekle ilgili değildir. Mesele, gerçeği anlaşılır bir şekilde açıklamaktır. Elbette okuyucunun konsantrasyon derecesi ve okunduğu bağlam da etkilidir.
Etkili iletişimin gerçekleşmesi için alıcının mesajın tamamını anlaması çok önemlidir. Pek çok durumda editör, bir haberi teslim sürelerini karşılayarak tamamlamakla, anlatı parçasını okuyucuyu sıkmayacak veya okuyucuyu kaçırmayacak bir gazetecilik tarzıyla tatlandırmaya çalışmakla ve gazetecilik kurallarının formalitelerine uymakla daha çok ilgilenir. . Bazen söylediklerinin anlaşılıp anlaşılmadığını kontrol etmek için durmayı unutuyor.
Seyirciyi seyirci olmadan düşünün
Yukarıda bahsedilen, covid-19 ile ilgili basın haberlerinde okuduğunu anlama becerisini değerlendirmek amacıyla, tümü Alicante ve Miguel Hernández üniversitelerinden üç iletişim kariyerinden (Gazetecilik, Reklamcılık ve Halkla İlişkiler ve İletişim ve Gazetecilik) 353 öğrenciyle anket yaptık. de Elche.
Sonuçlar, öğrencilerin bu konuyla ilgili haberlere yüksek oranda maruz kalmalarına rağmen, haberlerde kullanılan sağlık alanına ilişkin teknik ve özel terimleri anlama düzeylerinin düşük olduğunu göstermiştir.
Bilgi için sağlık haberlerini okuyan öğrencilerin çoğu, sağlık krizi sırasında günlük olarak kullanılan “prevalans”, “insidans”, “etkinlik” ve “tarama” terimlerini bildiklerini beyan ettiler, ancak yalnızca küçük bir yüzdesi terimleri doğru bir şekilde ilişkilendirdi. onların tanımları.
Sadece iki örnek:
-
%66,7’si “tarama” kelimesinin anlamını bilmediğini belirtmiştir. Bildiğini söyleyenlerin %33,3’ünden sadece %4,9’u doğru tanımı yaptı.
-
“İnsidans” kelimesinin bilgisiyle ilgili olarak, %92,4’ü bunun ne anlama geldiğini bildiğini, ancak yarısından azı, %44’ü doğru tanımı tahmin ettiğini belirtti.
Özetle, tüm derecelerdeki öğrencilerin çoğunluğu, Covid-19 salgını sırasında gazetelerin sayfalarını dolduran bu dört terimi bildiklerini beyan etseler de, kavramlar ve tanımları arasındaki doğru çağrışım yüzdesi her zaman çok yüksek olmuştur. Tüm derecelerde %50.
Örneklemin İspanya’daki iletişim alanlarındaki tüm öğrencileri temsil etmediği keşfedici bir çalışma olmasına rağmen, bazı temel terimlerin yanlış anlaşılma oranının yüksek olması nedeniyle bu yönü daha derinlemesine incelemenin önemli olduğuna inanıyoruz. bahsedilenler bilinçli kararlar vermeyi zorlaştırabilir ve sağlık sorunları hakkında farkındalık yaratma yeteneğini azaltabilir. Şimdi soru, eğitim sisteminin bir kısmının mı, İspanya’daki gazeteciliğin bir kısmının mı yoksa her ikisinin birleşiminin mi başarısız olduğu.
.
